தொல்காப்பியம் ஒரு சுருக்கமான பார்வை

தொல்காப்பியம் என்பது தமிழ் இலக்கணத்திற்கும் பண்பாட்டிற்கும் அடிப்படையாக அமைந்த மிகப் பழமையான இலக்கிய நூலாகும். இது தமிழின் முதல் இலக்கண நூலாகவும், தற்கால தமிழின் அடித்தளமாகவும் கருதப்படுகிறது. தொல்காப்பியம் தமிழில் மட்டும் இல்லாமல் உலக மொழிகளின் தொன்மையான இலக்கண நூல்களில் ஒன்றாக உயர்ந்த இடம் பெற்றுள்ளது.

 

தொல்காப்பியர்:

தொல்காப்பியத்தை எழுதியவர் தொல்காப்பியர் எனப்படுகிறார். சில வரலாற்று அறிஞர்கள், தொல்காப்பியரை அகத்திய முனிவரின் சீடராக கருதுகின்றனர். அவரின் வரலாற்றுப் பின்னணி தெளிவாகத் தெரியவில்லை என்றாலும், அவர் தமிழ் மொழியின் நுட்பங்களை ஆழமாக அறிந்த அறிஞர் என்பதைப் புரிந்துகொள்ளலாம்.

 தொல்காப்பியர் காலம்

சங்க காலப் புலவர் மாமூலனாரின் காலம் பற்றிய தவறான கணிப்பே கடைச்சங்க காலம் குறைவாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது என்று தெரியவருகிறது. மாமூலனார் பொ.ஊ.மு. 4-ஆம் நூற்றாண்டில் மகதத்தை ஆண்ட நந்தர்கள் பற்றியும் பிறகு ஆண்ட மௌரியர்களின் தமிழகப் படையெடுப்பு பற்றியும் கூறியுள்ளார்.கள்ளில் ஆத்தி --ரையனார், ஊன்பொதி பசுங்குடையார் மேலும் 3 புலவர்கள் இப்போரினை தம் இலக்கியங்களில் பதிவு செய்து போரில் வென்றவன் கரிகாலனின் தந்தை இளஞ்சேட் செண்ணி என்கின்றனர். இதன் மூலம் திருவள்ளுவர் போன்றோரின் காலம் பொ.ஊ.மு. 5-ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முற்பட்டது எனத் தெரிகிறது. இதனால் தொல்காப்பியரின் காலம் பொ.ஊ.மு. 10-ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முற்பட்டது எனத் தெள்ளத்தெளிவாக தெரிய வருகிறது. மேலும் சங்க காலப் புலவர் கபிலர், அரசன் இருங்கோவேள் பற்றிக் கூறுகையில் அவனுடைய முன்னோர்கள் 49 தலைமுறையாகத் துவரை (துவாரகை) மாநகரை ஆண்டு வந்ததாகவும் அவர்களில் முன்னோன் ஒருவன் கழாத்தலை புலவரை இழிவு படுத்தியதன் காரணமாகவே இருபெரு மாநகரங்கள் (துவரை, வேட்துவாரகை) அழிவடைந்ததாகவும் கூறுகிறார். மாமூலனார் காலத்தின் மூலம் கபிலர் காலம் பொ.ஊ.மு. 3-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் பொ.ஊ.மு. 280-290 இடைப்பட்ட காலமாகும். ஒரு தலைமுறைக்கு 27 எனக் கொள்ள, 49×27=1323 ஆக 265+1323=1588 பொ.ஊ.மு. 16-ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது அதற்கு முற்பட்ட விடயங்களைப் பற்றியும் மேலும் அக்காலத்தில் கழாத்தலையார் என்ற புலவர் வாழ்ந்தது பற்றியும் கபிலர் கூறுகிறார். இதன் மூலம் தொல்காப்பியரின் காலம் பொ.ஊ.மு. 20-ஆம் நூற்றாண்டிற்கு முற்பட்டது எனத் தாராளமாகக் கூறலாம். கபிலர் காலத்திலும் கழாத்தலை என்ற புலவர் வாழந்ததாகவும் அப்புலவரால் பாடப்பட்ட அரசர்களின் பெயர்கள் மூலம் தெரியவருகிறது. வரலாற்றாசிரியர்கள் பொ.ஊ.மு. 1500-ஆம் ஆண்டு வாக்கில் துவாரகை கடலாள் கொள்ளப்பட்டதாகக் கூறுவது கபிலரின் பாடலை 100 சதவீதம் உறுதிபடுத்தும் விதமாக உள்ளது. இதன் மூலம் கபிலரின் காலம் பொ.ஊ.மு. 3-ஆம் நூற்றாண்டு என்பதும் நக்கீரர் (பொ.ஊ.மு. 3-ஆம் நூற்றாண்டு-கபிலரை விட ஒரு தலைமுறை இளயவர்) என்பவரின் கூற்றின் மூலம் தொல்காப்பியர் இடைச்சங்கத்தில் (பொ.ஊ.மு. 5770-பொ.ஊ.மு. 2070) பிறந்தவர். கபிலர் பாடல் மூலம் தொல்காப்பியர் காலம் பொ.ஊ.மு. 21-ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்டது. அதாவது இடைச்சங்கத்தில் பிறந்தவர் எனத் துள்ளியமாகத் தெரிகிறது.காரணம் நக்கீரர், தொல்காப்பியரை இடைச்சங்கத்தில் பிறந்து வாழ்ந்து இறந்ததாகவே குறிப்பிடுகிறார்.இடைச் சங்கம் பொ.ஊ.மு. 21-ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முற்பட்டது என்பதால் தொல்காப்பியர் பொ.ஊ.மு. 2100-இக்கும் முன்பே வாழ்ந்திருக்க வேண்டும் என்பது உறுதியாகிறது.

தொல்காப்பியத்தின் சிறப்பம்சங்கள்:

1.தமிழின் ஒழுங்கு மற்றும் ஒலியியல் நுணுக்கம்:

எழுத்துகள் எப்படி அமைந்துள்ளன, அவை ஒலிப்பது எப்படி என விளக்குகிறது.

2.இலக்கியத்திற்கான அடிப்படை கோட்பாடு:

கவிதை மற்றும் காப்பிய எழுத்துக்களை எழுதுவதற்கான இலக்கணச் சீர்தரத்தை வழங்குகிறது.

குறிப்பாக சங்க இலக்கியங்கள் இதனைக் கொண்டே எழுதியவை.

3.பண்பாட்டியல் விளக்கம்:

தொல்காப்பியத்தில் தமிழர் பழக்கவழக்கங்கள், வாழ்க்கை முறைகள், காதல் மற்றும் போராட்ட நிலைகள் ஆகியவை அழகாக விளக்கப்படுகின்றன.

4.அகம்-புறம் பகிர்வு:

தமிழ் இலக்கியத்தில் மிக முக்கியமானது.

அகம்: காதல் மற்றும் உறவுகள் பற்றிய நிகழ்வுகள்.

புறம்: சமூக மற்றும் அரசியல் நிகழ்வுகள்.

 

தொல்காப்பியத்தின் முக்கியத்துவம்:

1.மொழியின் வளர்ச்சிக்கான அடிப்படை:

தமிழ் மொழியின் நுணுக்கங்களை ஆராய்ந்த முதல் நூல் இது.

2.சங்க இலக்கியத்தின் வழிகாட்டி:

சங்க இலக்கிய நூல்கள் அனைத்தும் தொல்காப்பிய விதிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டே உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.

3.தொன்மையான தமிழ் மரபு:

தமிழ் மொழியின் பண்பாட்டையும் பரிணாமத்தையும் உலகுக்கு வெளிப்படுத்தும் முதல் நூல்.

4.பன்மொழி ஆய்வுகளுக்கு வழிகாட்டி:

மற்ற மொழிகளின் இலக்கணங்கள் இந்நூலை மையமாகக் கொண்டு ஆய்வு செய்யப்பட்டுள்ளன.

 

தொல்காப்பியத்தின் இடம் மற்றும் பொருள்:

தொல்காப்பியம் தமிழர் கலாச்சாரத்தின் உயிர்க்கோவையாகும். இது தமிழின் அடித்தளம் மட்டுமின்றி, மனித சமூகத்தின் மொழியியல் மற்றும் பண்பாட்டு அறிவியலுக்கு விடாமுயற்சியான ஆதாரமாக விளங்குகிறது.

"தமிழ் மொழிக்கு தொல்காப்பியமே உந்துசக்தி" எனலாம்.

தொடரும்.....

: செ.மனுவேந்தன்: