பண்டைய தமிழரின் சமயம்-பகுதி 06:

[ஆக்கம்:கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்]

-கி .பி  600 ஆண்டுகளுக்கு பின்-

பிராமணீயம் கொண்டு வந்த சாதி முறையானது  ,குருவையும் அரசனையும் பிரிப்பதற்கு  முன்பு ,பண்டைய தமிழர்கள் அரசனை தெய்வமாகவே போற்றினார்கள் அல்லது தெய்வத்தின் ஒரு முகவராகவே கருதினார்கள் ஆண்டவனுக்கான தற்கால  சொற்களான "கோ, இறை, ஆண்டவன்" முன்பு அரசன் ,பேரரசன்,வெற்றி வேந்தர் என்பதையே குறித்தது .கோயில் என்பதன் கருத்து அரச வீடு அல்லது அரமனை என்பதே .புறநானுறு 186 கூறுவது 

"நெல்லும் உயிர் அன்றே; நீரும் உயிர் அன்றே;

மன்னன் உயிர்த்தே மலர்தலை உலகம்;

அதனால், யான்உயிர் என்பது அறிகை

வேன்மிகு தானை வேந்தற்குக் கடனே."

அரசன் தவறு/பிழை செய்யும் போது,அரசு/நாடு,பட்டிணியால்/பஞ்சத்தால்  அல்லது குழப்பத்தால் வருந்த/துயருற நேர்ந்தது போன்ற அடிப்படைத்தத்துவங்கள், சிவாவிற்கும் மதுரை அரசி மீனாட்ச்சிக்கும்  நடந்த பழங்கதை/புராண கல்யாணம் போல,பின் இந்து சமயத்தில் சேர்க்கப்பட்டன . 

சோழ ,சேர ,பாண்டியர்களான  மூவேந்தர்களை  "வாண்புகழ் மூவர்" என தொல்காப்பியர் குறிப்பிடுகிறார்.சாதிக்கொள்கை சைவக்கொள்கள்  இல்லையே. சாதி அமைப்பு சைவம் உருவாக்கியது இல்லையே. சாதிவெறி சைவநெறி இல்லை. இறைவர் ஒருவர்’ என்பது சைவத்தின் அடிப்படைக் கொள்கை. இக்கொள்கைக்கு மாறான எக்கொள்கையும் சைவத்துக்கும் புறம்பான கொள்கையே ஆகும். சாதிப் பாகுபாட்டைச் சைவம் நெடுகிலும் எதிர்த்தே வந்துள்ளது. தென்ஆப்பிரிக்க இன ஒதுக்கீட்டுக்கொள்கை/இனவெறிக் கொள்கை போல பிராமணர்களால் சாதிக்கொள்கையும் தீண்டாமையும் எமது பண்பாட்டை சீரழிக்க புகுத்தப்பட்டது.

"சாத்திரம் பல பேசும் சழக்கர்காள் 

கோத்திரமும் குலமும் கொண்டு என்செய்வீர் 

பாத்திரம் சிவம் என்று பணிதிரேல் 

மாத்திரைக்குள் அருளும் மாற்பேரரே."  

-திருநாவுக்கரசர் (தேவாரம்)

"கங்கை ஆடிலன் காவிரியாடிலன், கொங்கு தன்குமரித் துறையாடிலன் துங்கு மாகடலோத நீர் ஆடிலன் எங்கும் ஈசன் எனதாவர்க்கில்லையே"- திருநாவுக்கரசர்.

  

உயர்ந்த ஜாதி, தாழ்ந்த ஜாதி, ஏழை, பணக்காரன் என்பதெல்லாம் மனித வர்க்கம் வகுத்துக் கொண்டது தான். பக்திக்கு அப்படியில்லை என்பதே நந்தனாரீன் வாழ்க்கை சரித்திரம்.இவரது இனத்தை புலையர் என்பார்கள்.அக்காலத்தில் தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாய மக்களை கோயிலுக்குள் அனுமதிப்பதில்லை. எனவே, மனதிலேயே சிவனை வணங்கிக் கொண்டிருந்தார் நந்தனார். கோயில் முரசுகளுக்கு தோல் தைத்து கொடுப்பது. யாழ்களுக்கு நரம்பு செய்து தருவது என திருப்பணிகளைச் செய்வார். தங்கள் ஊர் அருகிலுள்ள திருப்புன்கூர் சிவபெருமான தரிசிக்க நந்தனாருக்கு நீண்ட நாள் ஆசை, ஒரு நாள் திருப்புன்கூர் கிளம்பி விட்டார். கோயிலுக்குள் செல்ல முடியாது என்பதால், வெளியே நின்றபடியே மூலஸ்தானத்தில் சிவலிங்கம் தெரிகிறதா என எட்டி பார்த்தார். நந்தி சிலை மறைத்தது. எதுவும் தெரியவில்லை. வெளியே நின்றபடி சிவனைப் புகழ்ந்து பாடி வணங்கினார். உருகிப் போனார் சிவபெருமான். நந்தி தேவரிடம், நந்தி! நீ சற்று விலகிக் கொள். என் பக்தன் நந்தன் வெளியே நிற்கிறான். அவன் என்னைப் பார்க்கட்டும், என்றார்.நந்தி விலகிக் கொண்டார். வந்திருந்த பக்தர்கள் நந்தி சிலை நகர்வதைக் கண்டு பயமும், பரவசமும் கொண்டனர். சிலர் வாதம் செய்வார்கள். நந்தியை விலகச் சொன்ன சிவன், அவரை உள்ளேயே அழைத்திருக்கலாம் அல்லவா என்று! தானாக அழைப்பதை விட, பிறரால் சகல மரியாதைகளுடன் எந்த ஒரு தீவிர பக்தனும், தனது இடத்துக்குள் வர வேண்டும் என சிவன் நினைத்தாரோ ?யார் அறிவார் ?

(தொடரும்)
ஆரம்பத்திலிருந்து வாசிக்க அழுத்துங்கள் :- Theebam.com: பண்டைய தமிழரின் சமயம் /பகுதி 01: