உலகத்தைத் தெரிந்து கொள்வது எப்படி? [-புத்தனின் வழியில்..]

புத்தர் ஒரு மரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தார்..

அப்போது அங்கு வந்த புத்தரின் முதன்மைச் சீடரான ஆனந்தன் புத்தரிடம், “குருவே, நான் இந்த உலகத்தைத்தெரிந்துகொள்ள ஆசைப்படுகிறேன்.. எப்படி?” என்று கேட்டார்.

புத்தர் அவரிடம், “இந்த மரத்தில் ஏறி தழைகளைப் பறித்து வா!” என்றார்..

ஆனந்தன் அந்த மரத்தின் மேல் ஏறித் தன் கைகொள்ளும் அளவுக்குத் தழைகளைப் பறித்துக்கொண்டு கீழிறங்கி வந்தார்.

புத்தர் அவரைப் பார்த்து, “ஆனந்தா, இப்போது உன் கையில் என்ன உள்ளது?” என்று கேட்டார்.

“தழைகள் குருவே” என்றார்..

“அப்படியானால்.. மரத்தில்...?”என்று திருப்பிக் கேட்டார் புத்தர்..

“மரத்தில் நிறைய தழைகள் இருக்கின்றன” என்றார் ஆனந்தன்..

உடனே புத்தர், “ஆனந்தா, இந்த உலகத்தைத்தெரிந்துகொள்ள வேண்டுமென்று சொன்னாயே...அது இதுதான்..நான் உனக்குப் போதித்தது உன் கையிலுள்ள அளவுதான். நான் உனக்குப் போதிக்காதது மரத்திலுள்ள தழைகளின் அளவு. அவ்வளவையும் என்னால் போதிக்க முடியாது. நீ இந்த உலகத்தை உன் அனுபவத்தால்தான் அதிகம் தெரிந்துகொள்ள முடியும்” என்றார்.

🔔      🔔     🔔      🔔     🔔

குருவும் ஆசிரியரும் எமக்குக் கற்றுத் தந்தது வாழ்வெனும் புத்தகத்தின் ஒரு சில வரிகள். அவ்வரிகள் வாழ்வின் அத்திவாரங்களே. மீதியினை அறிந்துகொள்வது எமது வாழ்க்கை முறைகளிலேயே உள்ளது.

உதாரணமாக ,விளையாட்டுப்போட்டிகளில் கலந்து தோல்விகளைச் சந்திக்கும்  சிறுவர் -வளர்ந்தபின் வாழ்வின் தோல்விகளை சந்திக்கக்கூடிய- மனவலிமையினைப் பெறுகிறான்.

இந்த அனுபவக் கல்வியை  ஒரு ஆசிரியானால் வகுப்பறையில் வார்த்தைகளினால்  புரியவைத்துவிட  முடியாது.

இன்று புலம் பெயர் தேசங்களிலும்கூட ,வந்த காலத்தில் கடன்சுமை, பெற்றோர், சகோதரிகளுக்காக  உழைத்தவர்கள், பின்னர் பிள்ளைகளின் கல்விக்காக உழைத்தவர்கள் ,இன்று கல்வியை முடித்து தொழில் புரியும்  பிள்ளைகள்  வாக்கிய வீட்டுக் கடனுக்காக உழைத்துக்கொண்டு  பிள்ளைகளை சோம்பேறிகளாக்கி, அவர்களிடம் பொறுப்பு எனும் வாழ்க்கைக்குரிய அனுபவத்தினை சேர விடாது, அவ் உலகத்தினை அறியவிடாது  தாமும் வாழாது, இறக்கும்வரை உழைத்துக் கொண்டிருப்பது தொடர்பாக அண்மையில் ஒரு வானொலியில்  கருத்து எனைக்  கவர்ந்தது.

கடன் சுமையுடன் வந்திறங்கிய நாங்களே இவ்வளவு கடன்களையும் ,கடமைகளையும் நிறைவேற்றிச் சாதிக்க முடிந்ததெனில் ,இங்கு படித்து நல்ல தொழில் கிடைத்த பிள்ளைகளால் எவ்வளவோ சாதிக்கமுடியும் எனும் நம்பிக்கையினை/வாழ்வின் அனுபவத்தினைப்   பிள்ளைகளுக்கு மேற்படி பெற்றோர்கள் வழங்க தவறியது ஏன் என்று புரியவில்லை! 

பாடசாலைக் கல்வி, உழைப்பு என்பது வாழ்க்கையின் சில பக்கங்களே. எனவே உலகினை அறிந்து சிறப்புடன் வாழ்ந்திட அனுபவங்களில் கற்றிடுவோம். கற்றிட அனுமதிப்போம்.

தொகுப்பு: செ .மனுவேந்தன்