வந்து விடுமா முதுமை? தந்திடுமா தொல்லை ?

விரும்பி வருவதில்லை தானே நிகழ்ந்து விடும் 

திரும்பி விடுவதில்லை இயல்பாய் பற்றி விடும் 

வேண்டாம் என்றினினும் வலியத் திணித்து விடும் 

சீண்டி வெறுத்திடினும் ஒட்டிப் பிணைந்து விடும் 

வீறு நடையெல்லாம் விரைவாய் குறைந்து விடும்

கூறும் மொழியெல்லாம் வெகுவாய் மழுங்கி விடும்

விழியின் புலனெல்லாம் இருளாய் மறைந்து விடும்  

செவியின் திறனெல்லாம் அறவே குறைந்து விடும்

தோலும் சுருங்கி விடும் நாவும் குழம்பி விடும்

காலும் துவழ்ந்து விடும் முதுகும்  வளைந்து விடும் 

மேலும் தளர்ந்து விடும் குரலும் பிதற்றி விடும் 

முடியும் வெளுத்து விடும் உதிர்ந்தும் விழுந்து விடும்

அழுத்தம் மிஞ்சி விட இனிப்பும் தொல்லை தர

கொழுப்பும் ஏறி விட சிறப்பும்  குன்றி விட

அலுப்பும் சேர்ந்து விட இடுப்பும் நொந்து விட

குழப்பம் கண்டு விட கை கால் வலித்து விழும் 

சலமும் சென்று விட சில நாள் நின்று விட

மலமும் நின்று விட மறு நாள் வந்து விட

நிலம் மேல் சாய்ந்து விட சிலை போல் ஆகி விட

பல நாள் பழகியதும் நிலையாய் நின்று விடும்

சொற்கள் பயனின்றி வீணாய்ப் போயும் விடும்

பற்கள் உரமின்றி தானே விழுந்து விடும் 

பந்தம் என்பதுவும் பஞ்சாய்ப் பறந்து விடும்

சொந்தம் இடை நடுவே தூர்ந்தும் விலகி விடும்

அச்சுடைந்த வண்டியாகி உடைந்த மரக் கிளையுமாகி

மிச்சமில்லா வங்கியாகி தூர்ந்து போன ஏரியாகி

இச்சையில்லா ஜீவனாகி நொருங்கிப் போன ஆடியாகி

நச்சரிப்புக் கேதுவாகி நடுத்தெருவில் நின்று கொண்டு,   

 மற்றோர்தெரியாமல் உலகம் புரியாமல் 

 உற்றார் உடனிருந்தும் பழக்கம் பிடியாமல் 

பற்றா வாழக்கை இது ஏன்தான் எனக்கென்று 

கூற்றான் திசை பார்த்து முதுமை புலம்பியதே!

                          ஆக்கம்; செல்வத்துரை,சந்திரகாசன்