அச்சம், மடம், நாணம்,பயிர்ப்பு என்றால் என்ன?

நமது இலக்கியங்களில் பெண்ணானவள் அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு என்ற நான் குணங்களும் பொருந்தியவளாக இருக்கவேண்டும் என்று வலியுறுத்தப் பட்டிருக்கிறது. இச்சொற்களின் சரியான அர்த்தம் என்னவென்று விளக்கமே இல்லாமல், நம் முன்னோர்கள் சொன்னார்கள், ஆகவே அது சரியாய்த்தான் இருக்கும் என்ற முடிவுடன்,கிளிப்பிள்ளைபோல் நாங்கள் பேசித்திரிவது வழக்க்கமாய் போய்விட்டது. சரி, இந்தக் குணங்களின் அர்த்தம்தான் என்ன? ஒருமுறை கிளறி அறிவோமா? அறிந்ததும் பலர் வியப்பில் ஆழ்வீர்கள்!

அச்சம்:

பெண் பயப்பட்டுக் கொள்ள வேண்டுமாம். எல்லா விடயங்களிலுமா? கருத்து சொல்கிறார்கள், அச்சம் கொள்ள வேண்டியவற்றிற்கு மட்டும் அச்சம் கொள்ளவேண்டும் என்று. உதாரணமாக, ஒரு களவு செய்ய, பொய் சொல்ல அச்சம் கொள்ளவேண்டும். ஆஹா! நல்ல புத்திமதிதான்!

அப்படி என்றால், ஆண் மட்டும் அச்சப்பட வேண்டியவற்றிற்கு ஒதுங்கி இருக்காமல், மோட்டுத்தனமாக உள் நுழைதல் ஆணுக்கு ஏற்ற நல்ல குணமா? அவன் களவும் பொய்யும் சொல்லலாமா?

மடம்:

பெரியோர், அதாவது மூத்தோர், பெற்றோர், கணவன் ஆகியோர் காட்டும் வழியில் தவறாது செல்லும் மனப்பாங்கு. அவள் எவ்வளவு அறிவு ஜீவியாய் இருந்தாலும், தனது சுய புத்தியை ஒருபோதும் பாவிக்காது, ஒரு முட்டாளாட்டம், பெரியோர் என்ன செய்யச் சொல்லிப் பிதற்றினாலும், தட்டாது மனப்பூர்வமாகச் செய்து முடிப்பவளே ஒரு பூரணமான பெண்ணாம்!.

அப்படி என்றால், ஆண் மடம் உள்ளவராய் இருக்கத் தேவை இல்லையா? அவன் பெரியோர் சொல் கேட்கத் தேவை இல்லையா?

நாணம்:

வெட்கப்படுதல். எதன்பால் வெட்கப்படுதல்? பலர் முன் நிற்கவா அல்லது வீட்டில் உள்ள கணவன் மற்றும் பெரியோர்களுக்கா? அன்றேல் எதைக் கண்டாலும் வெட்கப்படுவதா? யார் அறிவர்!பொருள் கூற வரும் கல்விமான்கள் அவள் செய்த பிழைகளைக் கண்டு வெட்கப்படுதல் என்றும் விளக்கம் கொடுப்பார். அல்லது உடைக் குறைவையும் சுட்டிக்காட்டலாம். அல்லது, வெட்கப்பட வேண்டியவற்றிற்கு மட்டும் வெட்கப்படவா? எதுக்கோ அவள் வெட்கப்பட்டுப் போகட்டும்!

அப்படி என்றால், ஆண்கள் மட்டும் ஒன்றுக்குமே வெட்கப்படாமல் படு ஜோராய்ச் சுற்றித்திரியலாமா?

பயிர்ப்பு:

இது ஒரு விளங்காத சொல். இதன் சரியான பொருள் அருவருப்பு, அசுத்தம்! இது பெண்ணைக் கற்போடு வைத்திருக்க ஆணின் ஒரு சூட்சும வழி.பெண் அருவருப்பான தோற்றம் உள்ளவளாய்-சில வேளை கணவரைத் தவிர்ந்த மற்றையோர் பார்வையில் அசுத்தமானவளாய்- இருக்க வேண்டுமோ? (நல்ல காலம், முஸ்லிம் பெண்களின் ஆடை அக்காலத்தில் இல்லை,பெண் தப்பினாள்). ஆனால், இன்னொரு விளக்கம்தான் சரியெனக் கூறுவர். பெண், தனக்குப் பழக்கம் இல்லாதவர்பால், முக்கியமாக ஆடவர் பால், கட்டாயமாக, காம நோக்கம் கொண்டோர்பால் அருவருப்புக் கொண்டு விலகி இருக்க வேண்டும் என்பது. அதாவது, ஆணுக்குப் பயம் பெண் வேறு ஆண்களைத் தொட்டுப் போடுவாள்; கற்பு போய்விடுமே என்று.

அப்படி என்றால், ஆணுக்கு மட்டும் பயிர்ப்பு தேவை இல்லை. அவன் எத்தனை பிற பெண்களுடனும் (ஆண்களுடனும்?) கூடி உல்லாசம் காணலாமா?

இந்த நாற்குணங்கள் கதை எல்லாம் பெண்ணை அடிமையாக வைத்திருந்த ஆணாதிக்கத்தின் எச்சங்கள். இவை பெண்ணுக்கு என்றால் அது ஆணுக்கும் பொருந்த வேண்டும். இவற்றின் உண்மையான விளக்கங்கள் மிகவும் கீழ்த்தரமாய் இருந்தாலும், பழம் பெருமை பேசுவோர் தற்கால ஒவ்வாமைக்கு அஞ்சி, திரிவு படுத்த பட்ட விளக்கங்கள் கூறி நியாயப் படுத்திக் கொள்ளுவார்கள்.

மணமான பெண்ணை விட்டுக் கணவன் போய் விலைமாதருடன் இருந்தாலும், எத்தனை வருடங்கள் ஆனாலும் அவன் திரும்பி வரும்வரை கற்பைக் காத்து வைத்திருப்பவள் சரித்திர நாயகி! தெய்வம்!. தனது நொண்டிக் கணவனின் காம இச்சையைத் தணிக்க விலைமாதரிடம், ஒரு கூடையில் வைத்து சுமந்து கொண்டு சென்றவள் பத்தினி. பரத்தைகளுடன் காலம் கழித்தவன் கதா நாயகன். அவனைப் பற்றி இழிவாகச் சொல்ல மாட்டார்கள்.

ஆகவே, நம் முன்னோர் சொன்னார்கள், ஆகவே எல்லாமே சரி என்று ஆமாம் போட்டு வாழாது, கொஞ்சம் சுயபுத்தியையும் சேர்த்துச் சிந்தித்துச் செயல் படுத்தல் நவீன தமிழனின் தேவையாகும்.

முடிவில், நல்லது என்று நாம் நினைத்திருந்த நாலு குணங்கள்தான் தற்போது நம் தமிழ் பெண்களிடம் இல்லாமல் போய்விட்டதே! மாறாக, வாழ்வுக்கு ஒவ்வாத, சந்தோசத்தைக் குலைக்கும், மன அழுத்தத்தை அதிகரிக்கும் பல நவகால (துர்க்) குணங்கள் எங்கள் பெண்கள்பால்,அவர்கள் வாழ்வில், படிப்பில், உழைப்பில், உடுப்பில், நடிப்பில் ஒட்டிக்கொண்டு விட்டதே! அவை என்ன என்று இன்னொரு முறை சம்பாஷிப்போம்.

  ஆக்கம்:செல்லத்துரை சந்திரகாசன்

(இத் தலைப்பின் சம்பந்தமாக மேலும் வாசிப்பதற்கு 14,அக்டோபர்.2013 ற்கு செல்லுங்கள்.)